Chocolat Hills op Bohol

De chocolat Hills… weer zo’n “attractie” waar de meningen op internet sterk over verdeeld zijn. Ik vond ze echt geweldig! Uiteraard was ik er niet met een tour heengegaan, maar ben ik er lekker zelf met mijn scootertje heen gereden, kon ik mooi mijn eigen dag inplannen. Mijn avonturen op Bohol;

De boottocht naar Bohol duurde vrij lang. Eenmaal daar aangekomen moest ik nog met een taxi naar mijn hostel. Ik had veel goede reacties gelezen over Nuts Huts, dus daar wild ik wel heen. Echter lag dit in het midden van de natuur, er komen was dus nog een behoorlijke uitdaging! Zeker omdat het in de Filipijnen al best vroeg donker is. Je kan er voor kiezen om er vanaf de weg naartoe te lopen (dit is best ver!) of met de boot te worden gebracht. Ik heb voor de boot gekozen. Ik vond uiteindelijk het aangewezen cafétje vanwaar ze me naar Huts Nuts konden brengen (kosten nog behoorlijk wat geld). Ik met mijn backpack en zaklamp in het donker op een gammel bootje richting Nuts Huts, weer een ervaring rijker! Het was de moeite waard, een gave plek in een geweldige omgeving!
De volgende dag heb ik hier een scooter gehuurd en ben ik dus richting Choclat hills gereden. Daar waar je op Siquijor in een dagje het eiland lekker rond rijd is dat hier dus echt niet mogelijk. Dit eiland is groot! Ik heb de Choclat hills gezien en ben hier en daar wat afgeslagen om wat natuur en cultuur op het eiland te zien.

De dag erna heb ik via het hostel een flinke hike gemaakt richting een grot, even lekker afzien hoort er voor mij wel bij op vakantie. Van alleen in een bootje en op een scooter zitten gaat mijn hartslag niet genoeg omhoog. Nou ik moet zeggen, deze klim viel in dit klimaat echt wel tegen! Het zweet liep over mijn rug, maar het uitzicht was het zeker waard.
Die middag toch maar een bootje gepakt om de rivier af te varen en te genieten van de rust die de natuur te bieden heeft. Lekker afkoelen in de rivier, konden de spiertjes mooi tot rust komen.  ’s Avonds lekker in mijn hangmatje een boekje gelezen, ik kwam tot rust.

Panglao

Die dag erna ben ik naar Panglao, Alona beach gegaan. Dit viel me echt tegen. Het was er veel te druk en de stranden en hotels vond ik niks. Er waren een paar mooie resorts, maar die waren ook zeer hoog geprijsd. Ik had al iets gelezen over het eilandje Pamilacan. Een rustig eilandje 1 uur varen vanaf de kust. Dat leek mij wel wat. Eenmaal een boot geregeld gingen we ’s ochtends vroeg op weg.  Daar aangekomen leek het wel een klein paradijsje. Mooi wit strand, kleine basic hutjes en een lieve gastvrouw van Mary’s Cottage die ons op stond te wachten. Heerlijk om even weg te zijn uit de drukte en back to basic te gaan, want dat was het zeker. Van 22.00 – 04.00 uur was er geen elektriciteit. Het was er ontzettend warm maar ’s nachts had je dus geen airco of Van, maar wel heel heel heel veel hanen. En deze hanen zijn echte haantjes, want als de ene begint te kraaien start de ander ook. Het ritme ligt hier ook heel anders. Mensen gaan op tijd slapen en staan rond 04/05.00 uur op, wanneer de zon opkomt (en dus de hanen kraaien). Dit resulteerde erin dat ik midden in de nacht op het strand ben gaan slapen, in de hoop een zuchtje zeewind op te vangen J. Er was geen stromend water, dus douchen en het toilet doorspoelen ging met emmers water, welke elke dag in Bohol gehaald werden. Het eten was gewoon eten wat de pot schaft, dat zat in de prijs. Dus, back to basic. En dat was helemaal prima! Weg van de drukte, weg van het geregel, weg van het moeten, gewoon doen, voelen, ervaren waar je op dat moment behoefte aan hebt en wat mogelijk is in die temperatuur.

Gokken op een haan

Ik heb daar dus heerlijk onder een palmboom liggen lezen. Liggen nadenken, voor me uit gestaard, gedachtes op een rijtje gezet. Maar ook lekker de zee in gelopen met mijn snorkel set op op zoek naar schildpadden. Het eiland rond gelopen, tussen de hanen en de dorpjes. Zo kwam ik uit bij een hanen gevecht (vandaar zoveel kraaiende hanen, deze zitten vol met bozige intenties :p). Een hele happening in de Filipijnen. Het hoort erbij in dit land, maar ook wel heel raar. Uiteindelijk gaat er altijd één haan dood. Verder ben ik in alle vroegte ook mee geweest met een boottocht om dolfijnen te spotten. Dit heb ik al vaker op reis gedaan, maar nooit had ik veel geluk. Deze keer gelukkig wel. Ze zwommen met ons mee, sprongen omhoog, het waren er misschien wel 50. Ik heb er zelfs een paar mooi op de foto gekregen! (ja ja ik heb bewijs :)). Dat was dus een mooie afsluiting van een geweldige rondreis.

Zoek je een bestemming met avontuur, fijn klimaat, veel activiteiten, maar ook waar je lekker tot rust kan komen, dan is de Filipijnen zeker een aanrader! En dan heb ik lang nog niet alles gezien….Maar dat is ook best lastig met meer dan 7000 (!) eilanden! 😉

Rondje Siquijor

Vanuit Dumaquete pak ik weer de boot naar Siquijor. Ik moet zeggen dat het rondreizen met de boot echt prima te doen is. Je kan kiezen voor 1^e en 2^e klas. In de 1^e klas zit je in een airco ruimte, wat luxere stoelen en een film. De 2^e klas zit je in iets minder luxe stoelen en geen airco. Er zijn ook boten die een bovendek hebben. Dit zijn ook 2^e klas kaarten. Wij vonden het juist heerlijk om buiten te zitten. Hier kun je bij het kopen van je kaartje om vragen. Je plaats is namelijk vastgelegd op je kaartje. Een kaartje kopen is nog best wel een puzzle. Het is er erg druk en je kan zomaar mispakken, op tijd vertrekken dus als je echt een specifieke boot wil halen.

Siquijor is leuk! Ik had geen hotel geboekt maar wist dat aan de west kust mooie hotels lagen. Siquijor heeft niet echt een centrum en de hotels liggen wat ver uit elkaar. Ik zou vooraf wel een hotel boeken, dat scheelt je wat op en neer rijden met de tuck tuck. Uiteindelijk aangekomen bij een hotel aan de west kust dus. Mooi aan het strand, leuk huisje, zwambadje erbij prima, hangmatje, palmbomen, chill modus is aan…

Scooteren in Siquijor

Siquijor is niet zo groot dus prima rond te rijden met een scooter. De volgende dag een scooter gehuurd bij een tentje langs de weg.  De gehele dag ben ik langs allerlei hotspots op het eiland gereden. Zo heb ik  met mijn voetjes in een natuurbad gezeten, waar kleine visjes heerlijk van mijn voeten kwamen eten, een soort vis spa dus. Ik heb me scooter ergens geparkeerd en ben naar een prachtige waterval in het midden van het eiland gelopen.
Voor de lunch heb ik echt heerlijke kip op. Bij de rotonde waar de boot aankomt op het eiland staat een klein restaurantje. Je ziet de kip hier al draaien. Dit is echt de lekkerste kip die ik ooit op heb! Kip mee in een zakje en doorgereden naar een leuke picknick plaatsje. Ik ben naar het waterpark aan de oost kust gereden. Het is niet echt een waterpark, maar ze hebben wel een hele hoge duikplank op een rotsblok staan. Je kan van deze klif (ongeveer 12 meter) afspringen zo de zee in. Daar zijn ook wat picknick tafels en kun je dus even rustig bijkomen.
Maar uiteindelijk moet je natuurlijk wel die sprong wagen. Na mijn kippetje opgegeten te hebben had ik genoeg moed verzameld. Eenmaal bovenop de klif was het toch wel echt hoog. Er waren ook maar weinig meiden die de sprong durfde te maken. Maar ik wilde me niet laten kennen, een paar keer diep inademen en ik maakte de sprong! Met een klap op het water kwam ik snel weer naar boven. Yess I did it! Maar never  ever again… 🙂

Party met de locals

Na een dagje lekker over het eiland getourd te hebben ben ik die avond uitgekomen bij een echt dorpsfeest. Ik was in de verkiezingstijd op de Filipijnen. Om de Filipijnen over te halen om op bepaalde personen te stemmen ontvingen de mensen geld van deze personen, de stemmen werden dus gewoon letterlijk gekocht. Dit geld moest natuurlijk ook weer opgemaakt worden! Het was super druk op het feestje en de drank vloeide rijkelijk. En dan bedoel ik echt rijkelijk! Een glas rum cola was bijna net zo duur als een liter rum en 1,5 liter cola. Iedereen kocht de drank dus per fles… Gelukkig had ik de laatste dag op Siquijor een rust dagje ingepland….

Walvishaaien spotten in Oslob

Op de airport in Palawan koop ik mijn vliegticket naar Cebu. Ik had dit vooraf nog niet vastgelegd omdat ik nog geen idee had hoe mijn reis zou verlopen. Ik wilde graag naar Dumaquete maar daar was geen airport in de buurt waar ik vanuit Palawan op kon vliegen. Ik ben dus naar Cebu gevlogen en heb daar de boot naar Damuquete gepakt. Het dorpje viel wat tegen.
De volgende dag ben ik direct met een excursie meegegaan naar Apo Island. Ook hier weer gesnorkeld en voor het eerst Zeeschildpadden gezien. Wow dit was zo gaaf! Reuze zeeschildpadden zwommen om me heen. Het lukte me om een stuk met ze mee te zwammen en ze te bestuderen. Onder water vergat ik even de wereld om mij heen. Dit werd wel heel letterlijk toen ik boven kwam, de boten leken onwijs ver bij mij vandaan en de golven werden steeds wilder. Het terug zwemmen naar onze boot was nog een flinke opgave. Gelukkig waren er andere boten die een touw uitgooide en me zo richting onze boot trokken, dat was toch wel een beetje een opluchting!

Aanrader! stap in een boot met Chinezen

De volgende dag ben ik met een excursie naar Oslob gegaan. Samen met een groep chinezen stapten we ’s ochtends vroeg op de boot. Nu schrikt de woorden “groep chinezen” je misschien af. Maar dit was eigenlijk super leuk. Met een klein groepje twee uur lang op een boot, zorgt toch voor een band. Door de gesprekken met hen kwam ik echt veel meer te weten over de Chinese cultuur. Wist je bijvoorbeeld dat Chinezen zelf hun Engelse naam tijdens Engelse les mogen kiezen? Dit omdat hun echte naam in het Engels niet te vertalen is. Dit zorgde voor grappige taferelen, omdat ze elkaars Engelse naam niet altijd kenden. Als ik dan naar iemand vroeg keken ze me heel verbaasd aan. Tijdens de bootreis waren de Chinezen maar wat blij met de reispilletjes die ik bij me had! Boottripjes is toch iets minder weggelegd voor Chinezen. En dat sommige niet kunnen zwemmen maakt ze ook niet uit. Ze springen gewoon de zee in. Een gids met een zwemband brengt ze dan op plaats van bestemming.

En wat voor bestemming! Bij Oslob is een stuk afgezet waar elke ochtend de walvishaaien worden gevoerd. Niet iedereen is fan van deze benadering, ik had hier minder problemen mee. De regels waren vooraf heel duidelijk en de walvishaaien leken er weinig last van te hebben. De boot lag wat verder van het afgezette stuk, dus moesten we van de boot daarheen zwemmen. Tijdens deze zwemtocht voelde ik opeens iets onder me. Ik keek tijdens het zwemmen naar beneden in het water en zag een enorme walvishaai onder me! Wat een gigantisch gaaf beest is dat zeg! En wat schrok ik me rot. Helemaal alleen zwom ik daar en zag ik gewoon al een walvishaai. Eenmaal in het afgezette gebied zag ik er nog een paar. Zo’n gave ervaring, dit zou ik echt niet overslaan op de Filipijnen!

Die avond zijn we nog wat gaan eten met de groep Chinezen, goede afsluiter van een gave dag!

Filipijnen- Op de motor door Palawan

We zijn aangekomen op Palawan, één van de vele eilanden van de Filipijnen. Ik besluit om de hotspots achter me te laten en een motor te huren, op zoek naar de minder toeristische plekjes van het eiland en dat is gelukt! Wat een gave tocht! In zes dagen ben ik over het noordelijk deel van het eiland gecrost. Ik heb mijn motor in Puerto Princessa gehuurd en ben als eerst naar Port Barton gereden. Een heel rustig dorpje, waar je heerlijk wat daagjes op het strand in een hangmat tussen de palmbomen kan doorbrengen. Nou vind ik dat voor een paar dagen leuk, maar daarna wil ik toch wel wat ondernemen. In de middag trek ik er wandelend op uit. Wanneer ik het “touristische deel” van het dorpje uitloop, loop ik tussen de houten hutjes. Tussen de kinderen door loop ik iets naar boven en heb ik een fantastisch uit zicht over de zee en het dorp. De ondergaande zon maakt dit plaatje helemaal af.

De volgende dag ga ik op excursie met de boot. Je kan dat in Port Barton bijna vanaf elk hotel regelen. We stoppen bij diverse snorkel spots en eilanden. Ik zie ook voor het eerst een Zeester. Heel gaaf! De stranden op de eilandjes zijn mooi wit en het water is helder licht blauw. Prachtig om een dagje op het water door te brengen.

El Nido

De dag daarna pak ik mijn scooter en rijd ik naar El Nido. De tocht was lang, maar wel heel mooi. Dorpjes, palmbomen, uitzichten over het water, bergen, van alles komt voorbij.
Ik had er vooraf al veel over El Nido gelezen maar de meningen liepen erg uiteen. Zelf ervaren dus! Eenmaal daar aangekomen was het nog even een klus voordat ik een geschikte accommodatie had gevonden. Het klopt wat ze schrijven over de vele restaurantjes en barretjes. Die zijn er inderdaad en er is voldoende leven. Echter daar heb je ook alles mee gezegd. Het is geen mooi plaatsje, je komt er echt voor de vele tours die ze aanbieden.
De dag daarop dan ook maar direct met de tour meegegaan. Wederom de gehele dag op een boot doorgebracht. Prachtige lagoons bezocht (sommige zo groot, dat ik niet eens doorhad dat het een lagoon was). Geluncht op een idylisch eilandje en veel gesnorkeld. De kapitein bereide verse vis op zijn zelf gemaakte bbq op de boot. Eenmaal bij het eiland werd er een heel buffet voor ons neer gezet. Verser kon niet!

De dag erna hield ik het voor gezien in El Nido en ben ik langs de kust doorgereden naar Duli Beach. Wat een gave plek! Om er te komen kost enigszins wat moeite. Het is ongeveer 3 kwartier rijden vanaf El Nido. Op een gegeven moment staat er een klein bordje en kun je naar links een paadje in. Als je er eenmaal bent, kom je op een prachtig breed wit strand met enkele huisjes waar je kan slapen en een strandtent. Deze plek is van een Nederlands stel. Heerlijk om hier bij te komen.  Ik heb hier niet geslapen omdat ik niet wist dat dat kon en alles al was volgeboekt, maar ik zou het zeker aanraden!

Bulang Beach

De dag erna ben ik nog verder langs de kust gereden en uitgekomen in de buurt van Bulang Beach. Langs de weg staan hier elke keer pijlen naar de zee. Hier ben ik afgeslagen om te kijken hoe het eruit zag. Op een gegeven moment kwam ik bij een heel afgelegen beach resport uit. Ik was de enige gast, maar dat beviel me wel. Met de kajak van de eigenaar ben ik naar een klein eilandje op zee gekajakt in de wederom azuur blauwe zee. S’avonds werd er heerlijk voor me gekookt. Ik mocht zelf niet kiezen, eten wat de pot schaft! Scheelt je weer wat keuzestress. Hoe de plek heet weet ik helaas niet meer.

”Entertainment” in Puerto Princessa

De dag erna ben ik terug naar Puerto Princessa gereden. Een rit waar je ongeveer 6,5 uur over doet… Dat viel tegen, helemaal omdat ik een lekke band kreeg! Gelukkig Kon ik mijn motor achterop bij een vrachtwagen laden en hij heeft me terug naar Puerto Princessa gebracht. Ik mocht voorin in de vrachtwagen plaatsnemen naast de haan (jazeker nog levend) die die avond het avondmaal zou zijn.

In Puerto Princessa ben ik die avond nog op stap geweest. Het entertainment is hier echt te bizar! Live shows van shemales die de meest vreemde vorm van carbaret hebben, gemixt met hele slechte karaoke liet de tranen over mijn wangen stromen van het lachen. In enkele andere discotheken had je live muziek van een soort jongeren pop bands die continue liedjes zongen die men aangevraagd had. Was een mooi, hilarisch avondje.

Ohja, hoe ik mijn hele backpack heb meegenomen op de motor? Niet! J Ik heb mijn backpack achter gelaten in het hostel in Puerto Princessa en heb de dingen die ik echt nodig had meegenomen in mijn day pack. Prima te doen voor een paar dagen.

Palawan zit erop, ik reis door naar Cebu om vandaaruit naar Bohol te gaan.

Baikalmeer

Ik heb inmiddels drie dagen en nachten in de trein doorgebracht, voordat ik bij Irkutsk aankom. Vanuit het extreem warme station (het mag dan wel koud zijn buiten, maar binnen wordt het extreem warm gestookt) ga ik op zoek naar een busje die me naar het Baikal meer kan brengen.
De busrit is al een feest opzich. Een variatie aan mensen met allemaal hen eigen reden en verhalen reizen af naar het Baikalmeer. Eenmaal daar aangekomen wordt ik overladen door de stilte en de schoonheid van de natuur. Ik geniet van de uitgestrektheid van het meer en de vele mooie uitzichten die ik nooit eerder heb gezien. Het meer is zo groot en zo helder en zo koud! Het is het grootste zoetwater reservoir, ongeveer net zo groot als België. Niet gek dus dat ik de overkant en de zijkanten niet kan zien.

Zal ik er in springen?

Een duik nemen is mij iets te koud, maar ik gooi het koude water wel in mijn gezicht. Wat een heerlijk verfrissing na 3 dagen reizen in de trein. Ik ga op onderzoek uit en beland op een marktje waar verse vis verkocht wordt. Nog nooit heb ik zulke lekkere vis op. De vis was zo vers, dat deze gewoon van de graad afviel. Op een picknickbankje met uitzicht over het Baikalmaar voelde ik me helemaal tot rust komen. Wat een vrede, wat een prachtig gebied en wat een veelzijdigheid.
Ik verbleef enkele nachten in een hostel. Vanuit het hostel ondernam ik met een groepje wat activiteiten, zoals mountainbiken, een rondvaart. Maar wat zeker niet mag ontbreken is een bezoek aan de Banja (Russische Sauna). Het zweet loopt over je lijf, je slaat elkaar met takken en je koelt af in de koude, frisse, heldere lucht van het Baikalmeer. Ik was weer totaal opgeladen om mijn treinreis voort te zetten.

Treinreis door de tijd

Na enkele dagen in de geweldige stad Moskou door te hebben gebracht zit ik nu in de trein en zie verschillende landschappen aan me voorbij gaan. Ik deel mijn coupé met drie andere mensen. De trein stopt tussendoor op verschillende plekken, mensen stappen uit, nieuwe mensen stappen in.
Het is niet zozeer het landschap wat indruk op me maakt, maar vooral het leven in de trein. Samen met een groep mensen reis je door de tijd. Dit is het gevoel wat overheerst tijdens de Transiberïe Express.  Je reist door 7 verschillende tijdzones, mensen die op een ander moment zijn ingestapt dan ik, leven dus op een andere tijd dan de Moskou tijd. Ik doe een poging om het te begrijpen, maar heb het los gelaten. Ik doe mijn horloge in mijn tas en besluit de tijd te laten voor wat die is. Ik eet wanneer ik honger heb en ga slapen wanneer ik moe ben.

De reis

De reis duurt zeven dagen en zes nachten. Vooraf heb ik al gepland waar ik uit wilde stappen. Dit moet je vooraf vastleggen, je koopt deel kaarten voor je reis. Het is niet mogelijk om tijdens de reis uit te stappen en vervolgend een paar dagen later weer in te stappen.
Mijn eerst stop is Vladimir.

Vladimir

Vladimir is een echt Russisch stadje waar meer kerken staan dan dat het inwoners heeft .
Wanneer ik uitstap uit de trein neem ik de bus naar Vladimir op zoek naar het hostel wat ik vooraf heb geboekt. Over het dorpje hangt een soort serene rust. De kou is inmiddels al ingeslagen, maar dat is prima. Het is fijn om door het dorpje te dwalen op zoek naar mooie “schatten” in de omgeving.
Eigenlijk is er niet veel te doen, maar dat maakt het juist ook weer interessant. Hoe leven de Russen, waar gaan ze in de avond heen, drinken ze echt zoveel Wodka? Daar kan ik met recht JA op antwoorden. Nog nooit heb ik mensen zo vroeg, zo veel Wodka zien drinken. Het is dan misschien ook niet gek dat de vrouwen hier veel ouder worden dan de mannen.

Na Vladimir reis ik verder. Drie dagen en drie nachten breng ik in de trein door. Ik begin al een echte trein reiziger te worden. Mijn mede bewoners van de coupé wisselen continue. Van een gezin, tot aan een dokter, tot aan andere toeristen.
In de trein is een soort van restaurant aanwezig, maar het eten is niet heel smakelijk. Ik heb vanuit Nederland wat blikjes tonijn, cup á soep, knakworstjes e.d. meegenomen. Met het kokend water wat in de trein beschikbaar is en mijn eigen ijzeren kopje kom ik een heel eind.
Tijdens de stops stap ik kort uit om wat van de lokale specialiteiten te kopen op het station. Toch blijf ik dicht bij trein, bang dat deze zonder mij wegrijd.

Irkutsk

Ik heb inmiddels drie dagen en nachten in de trein doorgebracht, voordat ik bij Irkutsk aankom. Vanuit het extreem warme station (het mag dan wel koud zijn buiten, maar binnen wordt het extreem warm gestookt) ga ik op zoek naar een busje die me naar het Baikal meer kan brengen.
De busrit is al een feest opzich. Een variatie aan mensen met allemaal hen eigen reden en verhalen reizen af naar het Baikalmeer. Eenmaal daar aangekomen wordt ik overladen door de stilte en de schoonheid van de natuur. Ik geniet van de uitgestrektheid van het meer en de vele mooie uitzichten die ik nooit eerder heb gezien. Het meer is zo groot en zo helder en zo koud! Het is het grootste zoetwater reservoir, ongeveer net zo groot als België. Niet gek dus dat ik de overkant en de zijkanten niet kan zien.

Een duik nemen is mij iets te koud, maar ik gooi het koude water wel in mijn gezicht. Wat een heerlijk verfrissing na 3 dagen reizen in de trein. Ik ga op onderzoek uit en beland op een marktje waar verse vis verkocht wordt. Nog nooit heb ik zulke lekkere vis op. De vis was zo vers, dat deze gewoon van de graad afviel. Op een picknickbankje met uitzicht over het Baikalmaar voelde ik me helemaal tot rust komen. Wat een vrede, wat een prachtig gebied en wat een veelzijdigheid.

Ik verbleef enkele nachten in een hostel. Vanuit het hostel ondernam ik met een groepje wat activiteiten, zoals mountainbiken, een rondvaart. Maar wat zeker niet mag ontbreken is een bezoek aan de Banja (Russische Sauna). Het zweet loopt over je lijf, je slaat elkaar met takken en je koelt af in de koude, frisse, heldere lucht van het Baikalmeer. Ik was weer totaal opgeladen om mijn treinreis voort te zetten.